الگوهای نقص میدان بینایی در بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه‌باز

هدف: تعیین شیوع انواع نقص‌های میدان بینایی ناشی از گلوکوم زاویه‌باز در هنگام تشخیص بیماری. روش پژوهش: این مطالعه مقطعی در بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک گلوکوم بیمارستان فارابی اصفهان انجام شد. بیمارانی که گلوکوم زاویه‌باز در آن‌ها براساس فشار داخل چشمی (IOP)، میدان بینایی و معاینه ته چشم و گونیوسکوپی مورد تایید قرار گرفت؛ وارد مطالعه شدند. در بیمارانی که دارای حداقل 3 میدان دید قابل اعتماد بودند؛ آخرین میدان بینایی جهت تفسیر انتخاب شد. معیار قابل اعتماد بودن میدان بینایی، خطای مثبت و منفی کم‌تر از 33 درصد و کاهش فیکسیشن (fixation loss) کم‌تر از 20 درصد بود. بیمارانی که دارای سایر اختلالات چشمی هم‌زمان با گلوکوم بودند؛ از مطالعه حذف شدند. شدت آسیب گلوکوماتوز، براساس انحراف میانگین (MD) تعریف شد و بیماران براساس MD به 3 گروه خفیف (تا 0/6- دسی‌بل)، متوسط (بین 6- تا 12- دسی‌بل) و پیش‌رفته (بزرگ‌تر از 12- دسی‌بل) تقسیم شدند. یافته‌ها: مطالعه بر روی 308 چشم از 189 بیمار انجام شد. متوسط سن بیماران 0/12±2/53  سال (دامنه 79-13سال) بود. میانگین MD برابر 0/9±3/12- دسی‌بل (4/0- تا 4/34- دسی‌بل) بود. این میانگین در زنان 0/9±8/10- و در مردان 2/9±4/13- بود (02/0P=). براساس MD،  104 چشم (8/33 درصد) در مرحله خفیف ، 74 چشم (0/24 درصد) در مرحله متوسط و 130 چشم (2/42 درصد) در مرحله پیش‌رفته تشخیص داده شدند. از نظر نقص میدان بینایی، 23 چشم (5/7 درصد) دپرشن کلی، 102 چشم (1/33 درصد) نقص میدان فوقانی، 75 چشم (3/24 درصد) نقص میدان تحتانی و 91 چشم (5/29 درصد) اختلال مرکب میدان بینایی داشتند. هفت چشم (3/2 درصد) اسکوتوم پاراسنترال و 3 چشم (0/1 درصد) جزیره مرکزی (central island) داشتند. در 7 چشم (3/2 درصد) نقص میدان بینایی مشاهده نگردید. از میان اختلالات موضعی، اسکوتوم کمانی (6/35 درصد) شایع‌ترین نوع اختلال میدان بینایی بود. نتیجه‌گیری: تعداد قابل توجهی از بیماران گلوکومی در مرحله پیش‌رفته تشخیص داده می‌شوند که لزوم تدوین غربالگری مناسب را بازگو می‌کند. شایع‌ترین اختلال موضعی میدان بینایی در بیماران ما، اسکوتوم کمانی بود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1386؛ دوره 13، شماره 1: 71-65.